Μύρια τα μάγια
αυτή τη νύκτα
και οι πόθοι τόσοι και άλλοι τόσοι
Το κύμα ασήμι έχει απλώσει
στην άκρη εκείστην αμμουδιά
που μεσ’ στο φέγγος λαμπυρίζει
το ποιο της άσημο πετράδι
και δεν ακούς αυτό το βράδυ
παρά το κύμα που κυλά
Δεν λέει απόψε
πιά να γύρει
το φεγγαράκι αυτό το πλάνο
Έχει σταθεί στη μέση επάνω
και μοιάζει να χαμογελά
σε κάποια λεύκα που η κορφή της
μέσα στο φως κι αυτή λουσμένη
τώχει αγκαλιάσει ερωτευμένη
γλυκά-γλυκά και το φιλά
Μύρια τα μάγια
αυτή τη νύκτα
και οι πόθοι τόσοι και άλλοι τόσοι
το κύμα ασήμι έχει απλώσει
στην άκρη εκεί στην αμμουδιά
|
Míria ta mágia
aftí ti níkta
ke i póthi tósi ke álli tósi
To kíma asími échi aplósi
stin ákri ekistin ammudiá
pu mes’ sto féngos labirízi
to pio tis ásimo petrádi
ke den akus aftó to vrádi
pará to kíma pu kilá
Den léi apópse
piá na giri
to fengaráki aftó to pláno
Έchi stathi sti mési epáno
ke miázi na chamogelá
se kápia lefka pu i korfí tis
mésa sto fos ki aftí lusméni
tóchi agkaliási erotevméni
gliká-gliká ke to filá
Míria ta mágia
aftí ti níkta
ke i póthi tósi ke álli tósi
to kíma asími échi aplósi
stin ákri eki stin ammudiá
|