|
Για σένα βγήκε το φεγγάρι με τ’ ασήμι του
για σένα έπαιξε κι ο Φώτης το ταξίμι του.
Σε λένε αγρίμι κάτω απ’ την αγριότητα
θηριωδία ποτισμένη μ’ αθωότητα.
Αχ, Ζαλουμέ, βαθειά πληγή από την αρχαιότητα.
Δεν ξέρω αν πίστευες τα λόγια που δεν έλεγες
μπορεί από μέσα να γελούσες όπως έκλεγες.
Σαράκι κρύβανε τα σπόρια από το ρόδι σου
που είχε θύμα του και θύτη τον Ηρώδη σου.
Αχ, Ζαλουμέ, σε λάθος δρόμους πάτησες το πόδι σου.
Άλυτο αίνιγμα η αλήθεια και το ψέμα σου
σαν παραλήρημα, σαν το βαρύ το στέμμα σου.
Φαρμάκια- φάρμακα τα πρέπει και τα θέλω σου.
προβάρω σάβανο το έβδομο το πέπλο σου.
Αχ, Ζαλουμέ, τα φώτα απ’ το τέλος και το τέλος σου.
Χορός μακάβριος και μάθημα πολύτιμο
ρευστό ρουμπίνι θα `ναι πάντα το αντίτιμο.
Κλείσε τα μάτια, στην καρδιά σου μέσα κοίτα εκεί
τι να σου κάνει ένα κεφάλι επί πίνακι;
Αχ, Ζαλουμέ, ολόκληρος ο κόσμος σου μια φυλακή.
|
Gia séna vgíke to fengári me t’ asími tu
gia séna épekse ki o Fótis to taksími tu.
Se léne agrími káto ap’ tin agriótita
thiriodía potisméni m’ athoótita.
Ach, Zalumé, vathiá pligí apó tin archeótita.
Den kséro an písteves ta lógia pu den éleges
bori apó mésa na geluses ópos ékleges.
Saráki krívane ta spória apó to ródi su
pu iche thíma tu ke thíti ton Iródi su.
Ach, Zalumé, se láthos drómus pátises to pódi su.
Άlito enigma i alíthia ke to pséma su
san paralírima, san to varí to stémma su.
Farmákia- fármaka ta prépi ke ta thélo su.
prováro sávano to évdomo to péplo su.
Ach, Zalumé, ta fóta ap’ to télos ke to télos su.
Chorós makávrios ke máthima polítimo
refstó rubíni tha `ne pánta to antítimo.
Klise ta mátia, stin kardiá su mésa kita eki
ti na su káni éna kefáli epí pínaki;
Ach, Zalumé, olókliros o kósmos su mia filakí.
|
