Αχ, βρε ζωή αχάριστη,
κι εσύ, ντουνιά μπατίρη,
σ’ εμένα πια το πότισες
το πιο πικρό ποτήρι,
σ’ εμένα πια το πότισες
το πιο πικρό ποτήρι.
Αχ, το κορμί, το κορμί που τυραννιέται,
πιο καλά, πιο καλά να μη γεννιέται.
Σε άλλου κάνεις, βρε ζωή,
αβάντες και ρουσφέτια,
για ‘μέ, κρατάς τις πίκρες σου
και τα βαριά σεκλέτια,
για ‘μέ, κρατάς τις πίκρες σου
και τα βαριά σεκλέτια.
Αχ, το κορμί, το κορμί που τυραννιέται,
πιο καλά, πιο καλά να μη γεννιέται.
Όσο κι αν βασανίζομαι,
δε θα τα καταφέρω,
της μοίρας τον βαρύ τροχό,
μια βόλτα να τον φέρω,
της μοίρας τον βαρύ τροχό,
μια βόλτα να τον φέρω.
Αχ, το κορμί, το κορμί που τυραννιέται,
πιο καλά, πιο καλά να μη γεννιέται.
|
Ach, vre zoí acháristi,
ki esí, ntuniá batíri,
s’ eména pia to pótises
to pio pikró potíri,
s’ eména pia to pótises
to pio pikró potíri.
Ach, to kormí, to kormí pu tiranniéte,
pio kalá, pio kalá na mi genniéte.
Se állu kánis, vre zoí,
avántes ke rusfétia,
gia ‘mé, kratás tis píkres su
ke ta variá seklétia,
gia ‘mé, kratás tis píkres su
ke ta variá seklétia.
Ach, to kormí, to kormí pu tiranniéte,
pio kalá, pio kalá na mi genniéte.
Όso ki an vasanízome,
de tha ta kataféro,
tis miras ton varí trochó,
mia vólta na ton féro,
tis miras ton varí trochó,
mia vólta na ton féro.
Ach, to kormí, to kormí pu tiranniéte,
pio kalá, pio kalá na mi genniéte.
|