|
Της ζωής μου οι δείχτες γυρνάνε στο δείλι
κι οι χαρές μου σβηστήκαν σαν άδειο καντήλι.
Πως περάσαν τα χρόνια της νιότης μετράω
τόσα όνειρα τώρα στο χώμα συντρίμμια κοιτάω.
Για αυτό, για αυτό κάθε νύχτα
τα χείλη σου πάντα γυρεύω.
Για αυτό, για αυτό στο σκοτάδι
ζωή και αγάπη σου κλέβω.
Της ζωής μου οι δείχτες γυρνάνε στο δείλι
Σαν σκιές τώρα μοιάζουν αγάπες και φίλοι.
Σαν αγέρας χαθήκαν και τα καλοκαίρια
και με βρήκε φθινόπωρο τώρα με άδεια τα χέρια.
Για αυτό, για αυτό κάθε νύχτα
τα χείλη σου πάντα γυρεύω.
Για αυτό, για αυτό στο σκοτάδι
ζωή και αγάπη σου κλέβω.
|
Tis zoís mu i dichtes girnáne sto dili
ki i charés mu svistíkan san ádio kantíli.
Pos perásan ta chrónia tis niótis metráo
tósa ónira tóra sto chóma sintrímmia kitáo.
Gia aftó, gia aftó káthe níchta
ta chili su pánta girevo.
Gia aftó, gia aftó sto skotádi
zoí ke agápi su klévo.
Tis zoís mu i dichtes girnáne sto dili
San skiés tóra miázun agápes ke fíli.
San agéras chathíkan ke ta kalokeria
ke me vríke fthinóporo tóra me ádia ta chéria.
Gia aftó, gia aftó káthe níchta
ta chili su pánta girevo.
Gia aftó, gia aftó sto skotádi
zoí ke agápi su klévo.
|
