|
Τη λέγανε Alicia, το δέρμα της μελαψό
γυάλιζε στο φως του φεγγαριού.
Είχε άλλες εφτά αδερφές, όλες ανύπαντρες
και τουλάχιστον οι πέντε, πουτάνες.
Μου μίλησε για τους ζεστούς χειμώνες,
τις κρύες αγκαλιές,
χορεύοντας και κλαίγοντας μαζί.
Μου ‘δειξε το πορφυρό ηλιοβασίλεμα στη Malecon
όπου ο ορίζοντας τελειώνει στο Miami.
Γελούσε όταν πνιγόμουν με τις ρουφηξιές των πούρων,
μου ‘μαθε πόσο νόστιμα είναι τα δάκρυα με το ρούμι
και να ξεχωρίζω όλες τις μινόρε κλίμακες στην τρομπέτα.
”Είδες ποτέ ερωτευμένο πώς μοιάζει όταν του λείπει ό,τι αγαπά;
Έτσι είναι η Aβάνα… Χρόνια απελπισμένη, κανένα, πουθενά
δεν περιμένει…”
Revolucion, que revolucion?
Τα όνειρα δε χωράνε πουθενά αν δεν είναι τουριστικά.
Στους τοίχους συνθήματα για συλλέκτες
κι ο Τσε στριμωγμένος σε χιλιάδες κονκάρδες.
Στα πρόσωπα των γέρων μια μικρή σαβάνα.
Σ’ αγαπώ κι ας μ’ έχεις εξαπατήσει.
Μα τράβα μονάχη σου το δρόμο προς τη Δύση
Αβάνα, Αβάνα…
|
Ti légane Alicia, to dérma tis melapsó
giálize sto fos tu fengariu.
Iche álles eftá aderfés, óles anípantres
ke tuláchiston i pénte, putánes.
Mu mílise gia tus zestus chimónes,
tis kríes agkaliés,
chorevontas ke klegontas mazí.
Mu ‘dikse to porfiró iliovasílema sti Malecon
ópu o orízontas telióni sto Miami.
Geluse ótan pnigómun me tis rufiksiés ton puron,
mu ‘mathe póso nóstima ine ta dákria me to rumi
ke na ksechorízo óles tis minóre klímakes stin trobéta.
”Ides poté erotevméno pós miázi ótan tu lipi ó,ti agapá;
Έtsi ine i Avána… Chrónia apelpisméni, kanéna, puthená
den periméni…”
Revolucion, que revolucion?
Ta ónira de choráne puthená an den ine turistiká.
Stus tichus sinthímata gia silléktes
ki o Tse strimogménos se chiliádes konkárdes.
Sta prósopa ton géron mia mikrí savána.
S’ agapó ki as m’ échis eksapatísi.
Ma tráva monáchi su to drómo pros ti Dísi
Avána, Avána…
|
