Καλόμοιροι που πλάγιασαν στα σεντόνια της Αφροδίτης
φρόνιμοι και μετρημένοι το κεντρί της γαληνέψανε.
Του πόθου τα δίδυμα τόξα όταν τεντώνει ο ξανθομάλλης έρωτας,
το ένα δίνει ζωή χαρισάμενη και το άλλο δίνει παραζάλη.
Ωραία θεά μου μη, μη βάζεις μη
την παραζάλη μη, στην κάμαρά μου.
Ας είν’ το πάθος μου χλιαρό.
Ας ειν’ οι πόθοι μου καθαροί.
Ας είναι,
απλά απλά τον έρωτα να χαίρομαι
και τις ηδονές που περισσεύουνε
τις χαλαλίζω.
|
Kalómiri pu plágiasan sta sentónia tis Afrodítis
frónimi ke metriméni to kentrí tis galinépsane.
Tu póthu ta dídima tóksa ótan tentóni o ksanthomállis érotas,
to éna díni zoí charisámeni ke to állo díni parazáli.
Orea theá mu mi, mi vázis mi
tin parazáli mi, stin kámará mu.
As in’ to páthos mu chliaró.
As in’ i póthi mu kathari.
As ine,
aplá aplá ton érota na cherome
ke tis idonés pu perissevune
tis chalalízo.
|