|
Είχες στα μάτια σου Βυζαντινό φεγγάρι
Κι έμοιαζες ίδιος με εικόνα του Χριστού
Έλληνας όμορφος φωτιά και παλικάρι
Λες κι απ’ τ’ ανάκτορα σε βγάλαν της Κνωσού
Είχες στα μάτια σου τ’ αυγερινού τη χάρη
Μες στην καρδιά σου είχες τα δώδεκα νησιά
Και σαν θα σμίξουμε μια νύχτα με φεγγάρι
Θα σου χαρίσω χάντρα φως μου θαλασσιά
Αγάπησέ με, αγάπησέ με
Μες στης καρδιάς σου τη σκιά
Κρυφά άγγιξέ με
Κι αγάπησέ με
Τ’ αντρίκειο χέρι σου απλώνει σ’ ένα χάδι
Σαν τον μαΐστρο που χαϊδεύει τα νησιά
Σαν άσπρο σύννεφο που τύλιξε το βράδυ
Κι εσύ ο Ταΰγετος κι εγώ η Μονεμβασιά
Με των χεριών σου τα ατελείωτα μονοπάτια
Είσαι ένας στίχος σε τραγούδι μαγικό
Γάλα και μέλι στα μεγάλα σου τα μάτια
Σμίξαν και φτιάξαν της χαράς το μυστικό
Αγάπησέ με, αγάπησέ με
Μες στης καρδιάς σου τη σκιά
Κρυφά άγγιξέ με
Κι αγάπησέ με
|
Iches sta mátia su Oizantinó fengári
Ki émiazes ídios me ikóna tu Christu
Έllinas ómorfos fotiá ke palikári
Les ki ap’ t’ anáktora se vgálan tis Knosu
Iches sta mátia su t’ avgerinu ti chári
Mes stin kardiá su iches ta dódeka nisiá
Ke san tha smíksume mia níchta me fengári
Tha su charíso chántra fos mu thalassiá
Agápisé me, agápisé me
Mes stis kardiás su ti skiá
Krifá ángiksé me
Ki agápisé me
T’ antríkio chéri su aplóni s’ éna chádi
San ton maΐstro pu chaidevi ta nisiá
San áspro sínnefo pu tílikse to vrádi
Ki esí o Taΰgetos ki egó i Monemvasiá
Me ton cherión su ta ateliota monopátia
Ise énas stíchos se tragudi magikó
Gála ke méli sta megála su ta mátia
Smíksan ke ftiáksan tis charás to mistikó
Agápisé me, agápisé me
Mes stis kardiás su ti skiá
Krifá ángiksé me
Ki agápisé me
|
