|
Βγάλε απ’ τα χείλη αυτού του κόσμου το κραγιόν
λύσε τον κόμπο στο σινιέ του παπιγιόν
Άψογες, άψυχες ζωές, δυο τίτλοι τέλους
δεν κάνει σκόντο η μοναξιά ούτε σ’ αγγέλους
Μόνο Βασίλισσα σου πρέπει, στο ‘χε πει
ένας ατάλαντος με όψη ποιητή
Κι εσύ τον πίστεψες στης πρόβας το μεθύσι
μα στην αυλαία άλλο ρόλο είχες ποθήσει
Άγγελέ μου αμαρτωλέ, άγγελέ μου αμαρτωλέ, τα φώτα σβήνουν
πάν’ τα θαύματα, τα τραύματα θα μείνουν
Σε καρδιά τρικυμισμένη να σαλπάρεις
τη ζωή σου μη θελήσεις να ντουμπλάρεις
Τόσα ανεπίδοτα φιλιά, νύχτες λευκές
νιώθεις το έγκλημα στο σώμα διαρκές
Είναι χαμένη από χέρι η παρτίδα δες την αλήθεια,
ζει σε κάθε σου ρυτίδα
Βγάλε απ’ τα χείλη το δικό σου το κραγιόν
βιάσου, το αύριο είναι ήδη παρελθόν
Μη λογαριάσεις να γελάσεις και το χάρο
θα σε καπνίσει σαν το πρωινό τσιγάρο
Άγγελέ μου αμαρτωλέ, άγγελέ μου αμαρτωλέ, φαλτσάρει η ρότα
παρτιτούρα που ορφάνεψε από νότα
Το νοτιά δε θα μπορέσεις να ‘μερέψεις
απ’ τα δάκρυα που φέρνει αν δε στερέψεις
|
Ogále ap’ ta chili aftu tu kósmu to kragión
líse ton kóbo sto sinié tu papigión
Άpsoges, ápsiches zoés, dio títli télus
den káni skónto i monaksiá ute s’ angélus
Móno Oasílissa su prépi, sto ‘che pi
énas atálantos me ópsi piití
Ki esí ton pístepses stis próvas to methísi
ma stin avlea állo rólo iches pothísi
Άngelé mu amartolé, ángelé mu amartolé, ta fóta svínun
pán’ ta thafmata, ta trafmata tha minun
Se kardiá trikimisméni na salpáris
ti zoí su mi thelísis na ntubláris
Tósa anepídota filiá, níchtes lefkés
nióthis to égklima sto sóma diarkés
Ine chaméni apó chéri i partída des tin alíthia,
zi se káthe su ritída
Ogále ap’ ta chili to dikó su to kragión
viásu, to avrio ine ídi parelthón
Mi logariásis na gelásis ke to cháro
tha se kapnísi san to prinó tsigáro
Άngelé mu amartolé, ángelé mu amartolé, faltsári i róta
partitura pu orfánepse apó nóta
To notiá de tha borésis na ‘merépsis
ap’ ta dákria pu férni an de sterépsis
|
