|
Είκοσι κορίτσια πριν να γεννηθώ εγώ
ο πατέρας μου ήθελε ένα γιο
Δωμάτιο είχα χωριστό
αμάξι στα δέκα οκτώ μου
τις νύχτες όνειρα μετρούσα
που κάποιος άγνωστος θεός
μου τα ‘σβηνε πρωί
όταν ξυπνούσα
Είκοσι ξενύχτια κι είπα:
«άλλο δεν μπορώ»
Ο πατέρας ξέγραψε το γιο
Ακατάλληλος
στο λεωφορείο της ζωής ούτε μια θέση
μπροστά μου θέα ο γκρεμός
μα εγώ σκαρφάλωσα στο φως
Ακατάλληλος
Ακατάλληλος
Είκοσι παιχνίδια, πως να τα χαρώ εγώ
ήξερα από πριν τον αριθμό
Λουλούδι είχα πλαστικό
το άρωμα είχα στο παλτό μου
στις τσέπες δάκρυα ξεχνούσα
που κάποιος άγνωστος θεός
μου τα ’κανε φωτιά
όταν κοιτούσα
Είκοσι ταξίδια, ένα λεπτό πριν κοιμηθώ
γυρίζουν πριν καλά σ’ ονειρευτώ
Ακατάλληλος
στο λεωφορείο της ζωής ούτε μια θέση
μπροστά μου θέα ο γκρεμός
μα εγώ σκαρφάλωσα στο φως
|
Ikosi korítsia prin na gennithó egó
o patéras mu íthele éna gio
Domátio icha choristó
amáksi sta déka októ mu
tis níchtes ónira metrusa
pu kápios ágnostos theós
mu ta ‘svine pri
ótan ksipnusa
Ikosi kseníchtia ki ipa:
«állo den boró»
O patéras kségrapse to gio
Akatállilos
sto leoforio tis zoís ute mia thési
brostá mu théa o gkremós
ma egó skarfálosa sto fos
Akatállilos
Akatállilos
Ikosi pechnídia, pos na ta charó egó
íksera apó prin ton arithmó
Luludi icha plastikó
to ároma icha sto paltó mu
stis tsépes dákria ksechnusa
pu kápios ágnostos theós
mu ta ’kane fotiá
ótan kitusa
Ikosi taksídia, éna leptó prin kimithó
girízun prin kalá s’ onireftó
Akatállilos
sto leoforio tis zoís ute mia thési
brostá mu théa o gkremós
ma egó skarfálosa sto fos
|
