Φύσαγε τότε ένας αέρας όλο δαίμονες
Θυμάμαι μόνο τα μαλλιά σου τρελαμένα
Είναι παιδιά που δε μεγάλωσαν οι έρωτες
Παιδιά ορφανά στα παραμύθια ξεχασμένα
Πες μου τι μένει όταν τα ψέματα τελειώνουνε
Λόγια δικά μας που ακούγονται σαν ξένα
Κάποιον δικάζουνε και κάποιον αθωώνουνε
Πες μου τι μένει όταν τα ψέματα τελειώνουνε
Τις άγριες νύχτες που αγγίζονται τα σώματα
Κι η λογική γίνεται άλλοθι της τρέλας
σε ζωγραφίζω απ’ την αρχή μ’ όλα τα χρώματα
κάποιας παλιάς και σκοτεινής ακουαρέλας
Πες μου τι μένει…
Πες μου τι μένει όταν τα ψέματα τελειώνουνε
Λόγια δικά μας που ακούγονται σαν ξένα
Κάποιον δικάζουνε και κάποιον αθωώνουνε
Πες μου τι μένει όταν τα ψέματα τελειώνουνε
|
Físage tóte énas aéras ólo demones
Thimáme móno ta malliá su trelaména
Ine pediá pu de megálosan i érotes
Pediá orfaná sta paramíthia ksechasména
Pes mu ti méni ótan ta psémata teliónune
Lógia diká mas pu akugonte san kséna
Kápion dikázune ke kápion athoónune
Pes mu ti méni ótan ta psémata teliónune
Tis ágries níchtes pu angizonte ta sómata
Ki i logikí ginete állothi tis trélas
se zografízo ap’ tin archí m’ óla ta chrómata
kápias paliás ke skotinís akuarélas
Pes mu ti méni…
Pes mu ti méni ótan ta psémata teliónune
Lógia diká mas pu akugonte san kséna
Kápion dikázune ke kápion athoónune
Pes mu ti méni ótan ta psémata teliónune
|