Ήταν στη γη μια ακρογιαλιά,
μόνο με γυμνά μάτια θα τη δεις.
Με τα γυμνά του ήλιου τα γυαλιά
μια ακρογιαλιά πάνω της εμείς.
Κι ήταν μια χαρά, μια τρελή χαρά
για μας.
Μες στην τόση γύμνια
ούτε μια ενοχή,
μόνο γυμνή μια τρελή χαρά.
Κάπου στης γης τ’ άλλο το πλευρό
περπατούσα εγώ άκρη μιας γραμμής.
ήμουν εγώ σε άμμο και νερό
μ’ ανοιχτό φτερό μέσα να κρυφτείς.
Κι ήταν μια χαρά, μια τρελή χαρά
για μας.
Μες στην τόση γύμνια
ούτε μια ενοχή,
μόνο γυμνή μια τρελή χαρά.
Έτσι γυμνοί είμασταν εμείς
ψέμα αν το πεις, θα ξανασυμβεί
|
Ήtan sti gi mia akrogialiá,
móno me gimná mátia tha ti dis.
Me ta gimná tu íliu ta gialiá
mia akrogialiá páno tis emis.
Ki ítan mia chará, mia trelí chará
gia mas.
Mes stin tósi gimnia
ute mia enochí,
móno gimní mia trelí chará.
Kápu stis gis t’ állo to plevró
perpatusa egó ákri mias grammís.
ímun egó se ámmo ke neró
m’ anichtó fteró mésa na kriftis.
Ki ítan mia chará, mia trelí chará
gia mas.
Mes stin tósi gimnia
ute mia enochí,
móno gimní mia trelí chará.
Έtsi gimni imastan emis
pséma an to pis, tha ksanasimvi
|