Κι άλλη μέρα πέρασε να σε περιμένω
κι άλλο Σαββατόβραδο έφυγε χαμένο
κι ο καημός με άρπαξε πάλι απ’ τον ώμο
θάμπωσαν τα μάτια μου να κοιτώ στο δρόμο
Άμα δείτε το φεγγάρι
να του πείτε να μη βγει
να μη δει τα δάκρυά μου
που πλημμύρισαν τη γη
Το σκοτάδι χίμηξε απ’ το παραθύρι
το κρασί σου πάγωσε μέσα στο ποτήρι
φάνηκαν στο πέλαγο κάτι πυροφάνια
πέλαγος ατέλειωτο κι η δική μου ορφάνια
Άμα δείτε το φεγγάρι
να του πείτε να μη βγει
να μη δει τα δάκρυά μου
που πλημμύρισαν τη γη
|
Ki álli méra pérase na se periméno
ki állo Savvatóvrado éfige chaméno
ki o kaimós me árpakse páli ap’ ton ómo
thábosan ta mátia mu na kitó sto drómo
Άma dite to fengári
na tu pite na mi vgi
na mi di ta dákriá mu
pu plimmírisan ti gi
To skotádi chímikse ap’ to parathíri
to krasí su págose mésa sto potíri
fánikan sto pélago káti pirofánia
pélagos atélioto ki i dikí mu orfánia
Άma dite to fengári
na tu pite na mi vgi
na mi di ta dákriá mu
pu plimmírisan ti gi
|