Η ζωή μου στα χέρια σου
ένα κερί αναμμένο
να το φυλάξεις απ’ το βοριά
Μέσα στα δάχτυλά σου
που το χάδι πυρωμένο
που καίει τη σάρκα τη σκέψη την καρδιά
Αμαρτία αμαρτία αμαρτία
τι να το κάνω αν μου λες πως μ’ αγαπάς
για μια στιγμή μες στο παράδεισο με βάζεις
και την άλλη μες στην κόλαση με πας
Κι όταν φεύγεις και μ’ αφήνεις
μοναχό πικραμένο
σύννεφα μαύρα μου σκεπάζουν την καρδιά
Και ας είναι το στόμα μου
ακόμα φλογισμένο
από της νύχτας τα καυτά σου τα φιλιά
Αμαρτία αμαρτία αμαρτία
τι να το κάνω αν μου λες πως μ’ αγαπάς
για μια στιγμή μες στο παράδεισο με βάζεις
και την άλλη μες στην κόλαση με πας
|
I zoí mu sta chéria su
éna kerí anamméno
na to filáksis ap’ to voriá
Mésa sta dáchtilá su
pu to chádi piroméno
pu kei ti sárka ti sképsi tin kardiá
Amartía amartía amartía
ti na to káno an mu les pos m’ agapás
gia mia stigmí mes sto parádiso me vázis
ke tin álli mes stin kólasi me pas
Ki ótan fevgis ke m’ afínis
monachó pikraméno
sínnefa mavra mu skepázun tin kardiá
Ke as ine to stóma mu
akóma flogisméno
apó tis níchtas ta kaftá su ta filiá
Amartía amartía amartía
ti na to káno an mu les pos m’ agapás
gia mia stigmí mes sto parádiso me vázis
ke tin álli mes stin kólasi me pas
|