|
Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ’ ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ..
Αν δε βρω την κατάλληλη αρχή, τη σωστή,
αν η σκέψη δεν αρκεί να γεμίσει το χαρτί,
αν σου ‘λεγα αυτή η αγάπη δεν είναι αρκετή,
αν κλειδώσω την καρδιά μου, αν πετάξω το κλειδί,
αν πω πως ακούω την ίδια μου τη σιωπή
και πως περηφανεύομαι για κάθε μου ντροπή,
αν έλεγα απλά πως έχω κουραστεί και θέλω μια διαφυγή,
ποιος ειλικρινά θα το δεχτεί;
Γιατί νιώθω μικρός σε ένα κόσμο φοβερό, τρομακτικό,
πάλι μόνος σε ένα άδειο σκηνικό,
κι απορώ με τον ίδιο μου τον εαυτό
από πού θα κρατηθώ να μην πέσω στο κενό;
Ξέρω, ο μεγάλος μου εχθρός είμαι πάντα εγώ
κι καλύτερός μου φίλος είμαι πάλι εγώ,
μα τώρα δεν μπορώ, απλά δεν το μπορώ.
Μέσα σ’ αυτό το φόβο θέλω απλά να κρυφτώ, μα…
Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ’ ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ…
Αν χρειαστεί σ’ όλα που μισώ γυμνός να γονατίσω,
αν προτιμήσω να σταματήσω πριν εμένα μισήσω,
αν όλα είναι όνειρο και πρέπει να ξυπνήσω
και αν τ’ αφήσω πίσω πώς μπορώ να ξαναρχίσω;
Αν πάρω λάθος δρόμο, αν στρίψω εδώ,
ποιος μπορεί να εγγυηθεί πως θα ξαναβρεθώ;
Και αν δε θέλω ρε, και αν γουστάρω να χαθώ,
θα κριθώ άμα βρω ένα νόημα εδώ.
Μα δεν το εννοώ, απλά είναι μία κρίση,
ψάχνω λύση πριν το θάρρος μου μ’ αφήσει,
αν η έμπνευση αυτή σιγά σιγά μου σβήσει,
ποιος θα πολεμήσει ζεστό για να με κρατήσει;
Ποιος θα νοιαστεί;
Θα πάψουν να με δέχονται και κάποιοι άλλοι μάλλον θα πάψουν να μ’ ανέχονται.
Νιώθω μόνο τα άσχημα τώρα να έρχονται,
μπερδεύομαι, φτάνω δίπλα σου, μαζεύομαι, αλλά…
Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ’ ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ..
Στα χείλη μου έχω φαρμάκι
και στις λέξεις μου έχω ευχές.
Στην καρδιά μου έχω αγάπη
και στις σκέψεις μου έχω πληγές.
Και γι’ αυτό σ’ έχω πάλι ανάγκη,
για να πάψουν του πόνου οι καρδιές.
Και αν θέλεις, κράτα με λιγάκι,
για ν’ αποδράσω απ’ του μυαλού τις φυλακές…
Aν είσαι δίπλα μου εσύ το ξέρω
πως μια στιγμή είναι αρκετή στο τέλος
κι ας χάνομαι σαν μια φωνή που δεν έχει ακουστεί
θα μ’ ακούσεις εσύ, μόνο εσύ, πάντα εσύ..
|
An ise dípla mu esí to kséro
pos mia stigmí ine arketí sto télos
ki as chánome san mia foní pu den échi akusti
tha m’ akusis esí, móno esí, pánta esí..
An de vro tin katállili archí, ti sostí,
an i sképsi den arki na gemísi to chartí,
an su ‘lega aftí i agápi den ine arketí,
an klidóso tin kardiá mu, an petákso to klidí,
an po pos akuo tin ídia mu ti siopí
ke pos perifanevome gia káthe mu ntropí,
an élega aplá pos écho kurasti ke thélo mia diafigí,
pios ilikriná tha to dechti;
Giatí niótho mikrós se éna kósmo foveró, tromaktikó,
páli mónos se éna ádio skinikó,
ki aporó me ton ídio mu ton eaftó
apó pu tha kratithó na min péso sto kenó;
Kséro, o megálos mu echthrós ime pánta egó
ki kalíterós mu fílos ime páli egó,
ma tóra den boró, aplá den to boró.
Mésa s’ aftó to fóvo thélo aplá na kriftó, ma…
An ise dípla mu esí to kséro
pos mia stigmí ine arketí sto télos
ki as chánome san mia foní pu den échi akusti
tha m’ akusis esí, móno esí, pánta esí…
An chriasti s’ óla pu misó gimnós na gonatíso,
an protimíso na stamatíso prin eména misíso,
an óla ine óniro ke prépi na ksipníso
ke an t’ afíso píso pós boró na ksanarchíso;
An páro láthos drómo, an strípso edó,
pios bori na engiithi pos tha ksanavrethó;
Ke an de thélo re, ke an gustáro na chathó,
tha krithó áma vro éna nóima edó.
Ma den to ennoó, aplá ine mía krísi,
psáchno lísi prin to thárros mu m’ afísi,
an i ébnefsi aftí sigá sigá mu svísi,
pios tha polemísi zestó gia na me kratísi;
Pios tha niasti;
Tha pápsun na me déchonte ke kápii álli mállon tha pápsun na m’ anéchonte.
Niótho móno ta áschima tóra na érchonte,
berdevome, ftáno dípla su, mazevome, allá…
An ise dípla mu esí to kséro
pos mia stigmí ine arketí sto télos
ki as chánome san mia foní pu den échi akusti
tha m’ akusis esí, móno esí, pánta esí..
Sta chili mu écho farmáki
ke stis léksis mu écho efchés.
Stin kardiá mu écho agápi
ke stis sképsis mu écho pligés.
Ke gi’ aftó s’ écho páli anágki,
gia na pápsun tu pónu i kardiés.
Ke an thélis, kráta me ligáki,
gia n’ apodráso ap’ tu mialu tis filakés…
An ise dípla mu esí to kséro
pos mia stigmí ine arketí sto télos
ki as chánome san mia foní pu den échi akusti
tha m’ akusis esí, móno esí, pánta esí..
|
