Πόσα ποτάμια αίμα
Πόσα ποτάμια δάκρυ
Και πόσα παρακάλια θέλεις
ακόμα από μας
Τώρα που τρελαθήκαμε
Και λύσσαξε η μπόρα
Αν ήσουνα ποτέ εδώ
πες μου που είσαι τώρα;
Αν είσαι θεός
Γιατί δε μας λυπάσαι
Αν είσαι θεός
Γιατί δε μας μιλάς
Αν είσαι θεός
Γιατί δε μας θυμάσαι,
γιατί γυρνάς την πλάτη,
γιατί μας παρατάς
Φτύνουνε τ’ όνομά σου
Κατώτεροι θεοί
Ουρλιάζουνε κατάρες
γιατί σιωπάς εσύ
Κρατούνε τις ζωές μας
Του δαίμονα τα κτήνη
Αν είμαστε παιδιά σου εμείς
γιατί νικάν’ αυτοί;
γιατί νικάν’ αυτοί;
γιατί νικάν’ εκείνοι;
|
Pósa potámia ema
Pósa potámia dákri
Ke pósa parakália thélis
akóma apó mas
Tóra pu trelathíkame
Ke líssakse i bóra
An ísuna poté edó
pes mu pu ise tóra;
An ise theós
Giatí de mas lipáse
An ise theós
Giatí de mas milás
An ise theós
Giatí de mas thimáse,
giatí girnás tin pláti,
giatí mas paratás
Ftínune t’ ónomá su
Katóteri thei
Oirliázune katáres
giatí siopás esí
Kratune tis zoés mas
Tu demona ta ktíni
An imaste pediá su emis
giatí nikán’ afti;
giatí nikán’ afti;
giatí nikán’ ekini;
|