Αν ήξερες πόσο σε θέλω απόψε
απόψε που ‘μαι μόνος μου
απόψε που ‘γινε ο καημός
της νύχτας αναστεναγμός
και δε μετριέται ο πόνος μου.
Γιατί μόλις βραδιάσει σε ζητώ
γιατί για σένα να πονάω,
γιατί, γιατί, γιατί, γιατί,
τόσο πολύ να σ’ αγαπάω.
Αν ήξερες πόσο σε θέλω απόψε
εσένα που δε μ’ ένιωσες
εσένα που με πλήγωσες,
εσένα που με πρόδωσες
και τη ζωή μου τέλειωσες.
Γιατί μόλις βραδιάσει σε ζητώ
γιατί για σένα να πονάω,
γιατί, γιατί, γιατί, γιατί,
τόσο πολύ να σ’ αγαπάω.
|
An íkseres póso se thélo apópse
apópse pu ‘me mónos mu
apópse pu ‘gine o kaimós
tis níchtas anastenagmós
ke de metriéte o pónos mu.
Giatí mólis vradiási se zitó
giatí gia séna na ponáo,
giatí, giatí, giatí, giatí,
tóso polí na s’ agapáo.
An íkseres póso se thélo apópse
eséna pu de m’ énioses
eséna pu me plígoses,
eséna pu me pródoses
ke ti zoí mu télioses.
Giatí mólis vradiási se zitó
giatí gia séna na ponáo,
giatí, giatí, giatí, giatí,
tóso polí na s’ agapáo.
|