Μια γυναίκα φίλε σ’ έκαψε
σαν κουρέλι και σε πέταξε
Ό,τι έχτιζες το γκρέμιζε
και με δάκρυα το γέμιζε
Τώρα έρημος και μόνος σου
πίνεις και τραβάς το δρόμο σου
Στ’ όνομά της πάλι κόλλησες
και για πάντα μελαγχόλησες
Αν την αγαπάς, αν την αγαπάς
Όλα της τα λάθη να τα συγχωράς
Αν την αγαπάς, αν την αγαπάς
τα περασμένα μην της τα χτυπάς
Μια γυναίκα λες σε πλήγωσε
με τα λόγια σε μαστίγωσε
Γιατί τόσο την αγάπησες
και ποτέ δεν παραστράτησες
Τώρα έρημος και μόνος σου
πίνεις και τραβάς το δρόμο σου
Μια γυναίκα φίλε σ’ έκαψε
σαν κουρέλι και σε πέταξε
|
Mia gineka fíle s’ ékapse
san kuréli ke se pétakse
Ό,ti échtizes to gkrémize
ke me dákria to gémize
Tóra érimos ke mónos su
pínis ke travás to drómo su
St’ ónomá tis páli kóllises
ke gia pánta melagchólises
An tin agapás, an tin agapás
Όla tis ta láthi na ta sigchorás
An tin agapás, an tin agapás
ta perasména min tis ta chtipás
Mia gineka les se plígose
me ta lógia se mastígose
Giatí tóso tin agápises
ke poté den parastrátises
Tóra érimos ke mónos su
pínis ke travás to drómo su
Mia gineka fíle s’ ékapse
san kuréli ke se pétakse
|