Ας ήξερα μόνο ποια σκέψη σε κυνηγά και θα ’κανα φόνο πριν να ’ναι αργά
Τι να το κάνω να μ’ έχεις στο τιμόνι σου και να μας κλείνουν τ’ άλλα φορτηγά
Αναπνοή δώσ’ μου φιλί γι’ αναπνοή δώσ’ μου φιλί δώσ’ μου ζωή δώσε μου εσύ αναπνοή
Αν ήξερες μόνο τα βράχια πως ξεγελούν τα καραβάνια πώς μελαγχολούν
Κι απ’ τις αγάπης το άσπλαχνο ταξίδι της πόσα καράβια πίσω δε γυρνούν
|
As íksera móno pia sképsi se kinigá ke tha ’kana fóno prin na ’ne argá
Ti na to káno na m’ échis sto timóni su ke na mas klinun t’ álla fortigá
Anapnoí dós’ mu filí gi’ anapnoí dós’ mu filí dós’ mu zoí dóse mu esí anapnoí
An íkseres móno ta vráchia pos ksegelun ta karavánia pós melagcholun
Ki ap’ tis agápis to ásplachno taksídi tis pósa karávia píso de girnun
|