Ξημερώνομαι
μόνος μέσα στον καημό σου
μόλις πω ότι σε ξέρω
πέφτω στον εγωισμό σου
φαρμακώνομαι
Συμβιβάζομαι
μ’ οτιδήποτε δικό σου
χτίζω ψεύτικες ελπίδες
να `χω θέση στ’ όνειρό σου
αναγκάζομαι
Αυτό δεν είναι πια ζωή
είναι φορτίο
βαρύ και για τους δύο
Αυτό δεν είναι πια ζωή
με πλοίο μοιάζει
που έγειρε και μπάζει
αντίο, αντίο
Αγωνίζομαι
να διαβάσω την καρδιά σου
μα έχεις μάθει στο παιχνίδι
να μη δείχνεις τα χαρτιά σου
κι απελπίζομαι
Υποκρίνομαι
ότι τάχα ανάμεσά μας
περπατούν όλα εντάξει
και ξανά στα ψέματά μας
παραδίνομαι
Αυτό δεν είναι πια ζωή
είναι φορτίο
βαρύ και για τους δύο
Αυτό δεν είναι πια ζωή
με πλοίο μοιάζει
που έγειρε και μπάζει
αντίο, αντίο
Αυτό δεν είναι πια ζωή
είναι φορτίο
βαρύ και για τους δύο
Αυτό δεν είναι πια ζωή
με πλοίο μοιάζει
που έγειρε και μπάζει
αντίο, αντίο
|
Ksimerónome
mónos mésa ston kaimó su
mólis po óti se kséro
péfto ston egismó su
farmakónome
Simvivázome
m’ otidípote dikó su
chtízo pseftikes elpídes
na `cho thési st’ óniró su
anagkázome
Aftó den ine pia zoí
ine fortío
varí ke gia tus dío
Aftó den ine pia zoí
me plio miázi
pu égire ke bázi
antío, antío
Agonízome
na diaváso tin kardiá su
ma échis máthi sto pechnídi
na mi dichnis ta chartiá su
ki apelpízome
Ipokrínome
óti tácha anámesá mas
perpatun óla entáksi
ke ksaná sta psématá mas
paradínome
Aftó den ine pia zoí
ine fortío
varí ke gia tus dío
Aftó den ine pia zoí
me plio miázi
pu égire ke bázi
antío, antío
Aftó den ine pia zoí
ine fortío
varí ke gia tus dío
Aftó den ine pia zoí
me plio miázi
pu égire ke bázi
antío, antío
|