Θα πάρω μια βαρκούλα μανούλα
μου στον Κάτω Γαλατά και στην Αθήνα
θα ‘ρθω καρδούλα μου καβάλα στο Νοτιά.
Και σαν θα ‘ρθει το δειλινό στον κήπο σου θα μπω
να κόψω τα τριαντάφυλλα, να κόψω τ’ άστρα
τ’ ουρανού και τον Αυγερινό.
Θα βάλω στη βαρκούλα μανούλα μου
λουλούδια και φιλιά, δυο γλάροι ταξιδεύουν
καρδούλα μου καβάλα στο Βοριά.
Και να τη η Κρήτη φάνηκε γαλάζια και ξανθιά,
τη θάλασσα στα μάτια της,
τον ουρανό στην αγκαλιά, τον ήλιο στα μαλλιά.
Θ’ αράξω τη βαρκούλα μανούλα μου
μπροστά σε μια σπηλιά, θα σε ταΐζω χάδια
καρδούλα μου, καβούρια και φιλιά.
Στη μάνα μου, στον κύρη μου λέγω και τραγουδώ,
σας φέρνω την τριανταφυλλιά,
σας φέρνω τ’ άστρα τ’ ουρανού και τον Αυγερινό
|
Tha páro mia varkula manula
mu ston Káto Galatá ke stin Athína
tha ‘rtho kardula mu kavála sto Notiá.
Ke san tha ‘rthi to dilinó ston kípo su tha bo
na kópso ta triantáfilla, na kópso t’ ástra
t’ uranu ke ton Avgerinó.
Tha válo sti varkula manula mu
luludia ke filiá, dio glári taksidevun
kardula mu kavála sto Ooriá.
Ke na ti i Kríti fánike galázia ke ksanthiá,
ti thálassa sta mátia tis,
ton uranó stin agkaliá, ton ílio sta malliá.
Th’ arákso ti varkula manula mu
brostá se mia spiliá, tha se taΐzo chádia
kardula mu, kavuria ke filiá.
Sti mána mu, ston kíri mu légo ke tragudó,
sas férno tin triantafilliá,
sas férno t’ ástra t’ uranu ke ton Avgerinó
|