Σε δρόμο μπήκα σκοτεινό και ανεπίστροφο
ρουλέτα ρώσικη στ’ αυτί μ’ ένα περίστροφο.
Κι απ’ το γιατί στο δηλαδή, στο περιθώριο,
να είμαι φρόνιμο παιδί μέσα στο όριο.
Κι από το άλλο στο αλλού το τρίτο μάτι μου
γι’ αυτή την τσίτα του μυαλού, την αυταπάτη μου.
Κι από γκρεμό σ’ άλλο γκρεμό γαμώ τη μοίρα μου
για τη χαμένη μου ζωή την κακομοίρα μου.
Και μια Τσιγγάνα μου `χε πει για το φεγγάρι μου
πως είναι μαύρο και θολό “αχ! παλικάρι μου”.
Κι όταν θα ‘ρθούνε τα παιδιά ώχου! μανούλα μου
βάλ’ τους να πιούνε άλλη μια για την ψυχούλα μου.
|
Se drómo bíka skotinó ke anepístrofo
ruléta rósiki st’ aftí m’ éna perístrofo.
Ki ap’ to giatí sto diladí, sto perithório,
na ime frónimo pedí mésa sto ório.
Ki apó to állo sto allu to tríto máti mu
gi’ aftí tin tsíta tu mialu, tin aftapáti mu.
Ki apó gkremó s’ állo gkremó gamó ti mira mu
gia ti chaméni mu zoí tin kakomira mu.
Ke mia Tsingána mu `che pi gia to fengári mu
pos ine mavro ke tholó “ach! palikári mu”.
Ki ótan tha ‘rthune ta pediá óchu! manula mu
vál’ tus na piune álli mia gia tin psichula mu.
|