Από τον πουνέντη κι από το βοριά
κι από την αγάπη μου καμιά παρηγοριά
της θάλασσας τον ταραγμό ακούω και τρομάζω
κι απ’ της αγάπης τον καημό κλαίω κι αναστενάζω.
Από το μαΐστρο κι από το νοτιά
ήρθε ένα χαμπέρι σου, δε θα γυρίσεις πια.
Τη θάλασσα παρακαλώ και του γιαλού του τάζω
φέρτε μου την αγάπη μου να μην αναστενάζω.
Με την τραμουντάνα και με το γαρμπή
στείλε μου παρηγοριά κακό να μη με βρει.
Της θάλασσας της έταξα μεταξωτές κορδέλες
να φέρνει τα χαμπέρια σου μέσα σε λίγες μέρες.
|
Apó ton punénti ki apó to voriá
ki apó tin agápi mu kamiá parigoriá
tis thálassas ton taragmó akuo ke tromázo
ki ap’ tis agápis ton kaimó kleo ki anastenázo.
Apó to maΐstro ki apó to notiá
írthe éna chabéri su, de tha girísis pia.
Ti thálassa parakaló ke tu gialu tu tázo
férte mu tin agápi mu na min anastenázo.
Me tin tramuntána ke me to garbí
stile mu parigoriá kakó na mi me vri.
Tis thálassas tis étaksa metaksotés kordéles
na férni ta chabéria su mésa se líges méres.
|