Μη μου ζητάς να κοιμηθώ
στου φεγγαριού την άκρη.
Μη μου ζητάς να ξαναπιώ
της μοναξιάς το δάκρυ.
Πόσο μου λείπεις, πόσο μου λείπεις,
εγώ σ’ αγάπησα κι εσύ μ’ εγκαταλείπεις.
Πόσο μου λείπεις, πόσο μου λείπεις,
να ’ξερες, μάτια μου γλυκά, πόσο μου λείπεις.
Αποκλείεται να μην πονάς για μένα
αποκλείεται να ήσουν ένα ψέμα
αποκλείεται να πήγανε χαμένα
χάδια και φιλιά.
Αποκλείεται να έχω κάνει λάθος
αποκλείεται να έσβησε το πάθος
αποκλείεται να είσαι κατά βάθος
μια ψυχρή καρδιά.
Μη μου ζητάς να ξεχαστώ
μες στου ποτού τη ζάλη.
Σε ποιον να πω το σ’ αγαπώ,
η ερημιά μεγάλη.
|
Mi mu zitás na kimithó
stu fengariu tin ákri.
Mi mu zitás na ksanapió
tis monaksiás to dákri.
Póso mu lipis, póso mu lipis,
egó s’ agápisa ki esí m’ egkatalipis.
Póso mu lipis, póso mu lipis,
na ’kseres, mátia mu gliká, póso mu lipis.
Apokliete na min ponás gia ména
apokliete na ísun éna pséma
apokliete na pígane chaména
chádia ke filiá.
Apokliete na écho káni láthos
apokliete na ésvise to páthos
apokliete na ise katá váthos
mia psichrí kardiá.
Mi mu zitás na ksechastó
mes stu potu ti záli.
Se pion na po to s’ agapó,
i erimiá megáli.
|