|
Ξερό γυρτό κλαδί, ξέμεινα μέσα στα μαλλιά σου
σαν μεσημέρι Κυριακής σταλάζω πια μες στην καρδιά σου
Έρημο θα ‘ναι το πρωί που ξύπναγες στην αγκαλιά μου
και δε θα τρέχεις πια εσύ, στο κήπο μέσα της καρδιάς μου
Απότομα απόψε που βραδιάζει
απότομα χωρίζουν δυο ζωές
κι οι λέξεις που φοβήθηκαν το στόμα
δε βγαίνουν ν ενώσουν δυο καρδιές
Απότομα απόψε που βραδιάζει
απότομα χωρίζουν δυο ζωές
Φθινόπωρο εσύ κι εγώ σαν Μάρτης
πως γίναμε δυο ξένες εποχές
Έτσι είναι η αγάπη μάτια μου, αστέρι που φωτίζει
σβήνει πεθαίνει κι ένα φως, μένει να τη θυμίζει
Τ’ αστέρι αυτό στον ουρανό, να το κοιτάς μη το αφήσεις
και σαν θα πέσει και αυτό, μια ευχή θα κάνω να γυρίσεις…
Απότομα απόψε που βραδιάζει
απότομα χωρίζουν δυο ζωές
κι οι λέξεις που φοβήθηκαν το στόμα
δε βγαίνουν ν ενώσουν δυο καρδιές
Απότομα απόψε που βραδιάζει
απότομα χωρίζουν δυο ζωές
Φθινόπωρο εσύ κι εγώ σαν Μάρτης
πως γίναμε δυο ξένες εποχές
|
Kseró girtó kladí, ksémina mésa sta malliá su
san mesiméri Kiriakís stalázo pia mes stin kardiá su
Έrimo tha ‘ne to pri pu ksípnages stin agkaliá mu
ke de tha tréchis pia esí, sto kípo mésa tis kardiás mu
Apótoma apópse pu vradiázi
apótoma chorízun dio zoés
ki i léksis pu fovíthikan to stóma
de vgenun n enósun dio kardiés
Apótoma apópse pu vradiázi
apótoma chorízun dio zoés
Fthinóporo esí ki egó san Mártis
pos giname dio ksénes epochés
Έtsi ine i agápi mátia mu, astéri pu fotízi
svíni petheni ki éna fos, méni na ti thimízi
T’ astéri aftó ston uranó, na to kitás mi to afísis
ke san tha pési ke aftó, mia efchí tha káno na girísis…
Apótoma apópse pu vradiázi
apótoma chorízun dio zoés
ki i léksis pu fovíthikan to stóma
de vgenun n enósun dio kardiés
Apótoma apópse pu vradiázi
apótoma chorízun dio zoés
Fthinóporo esí ki egó san Mártis
pos giname dio ksénes epochés
|
