Μόνο για σήμερα ας γινόμουν στον άνεμο η πνοή
δίχως ταυτότητα ας γεννιόμουν σταγόνα στη βροχή
μόνο για σήμερα να ήμουν στην άμμο μια γραμμή
να ’ρθει το κύμα να με σβήσει το πρωί
Να μην υπάρχω σήμερα που λείπεις
μια σταγόνα λύπης σαν κυλήσει στη ψυχή μου θα πνιγώ
να μην υπάρχω τώρα που ’χεις φύγει
νιώθω να με σφίγγει η απουσία
κι όλη αυτή η διαδικασία
που δεν έχει σημασία να τη ζω
Μόνο για σήμερα ας γινόμουν στην έρημο πηγή
πέρα απ’ τα σύννεφα ας χανόμουν μακριά σε ξένη γη
μόνο για σήμερα να ήμουν ηφαίστειο σβηστό
μέσα στη θάλασσα ξανά να βυθιστώ
Να μην υπάρχω σήμερα που λείπεις
μια σταγόνα λύπης σαν κυλήσει στη ψυχή μου θα πνιγώ
να μην υπάρχω τώρα που ’χεις φύγει
νιώθω να με σφίγγει η απουσία
κι όλη αυτή η διαδικασία
που δεν έχει σημασία να τη ζω
|
Móno gia símera as ginómun ston ánemo i pnoí
díchos taftótita as genniómun stagóna sti vrochí
móno gia símera na ímun stin ámmo mia grammí
na ’rthi to kíma na me svísi to pri
Na min ipárcho símera pu lipis
mia stagóna lípis san kilísi sti psichí mu tha pnigó
na min ipárcho tóra pu ’chis fígi
niótho na me sfíngi i apusía
ki óli aftí i diadikasía
pu den échi simasía na ti zo
Móno gia símera as ginómun stin érimo pigí
péra ap’ ta sínnefa as chanómun makriá se kséni gi
móno gia símera na ímun ifestio svistó
mésa sti thálassa ksaná na vithistó
Na min ipárcho símera pu lipis
mia stagóna lípis san kilísi sti psichí mu tha pnigó
na min ipárcho tóra pu ’chis fígi
niótho na me sfíngi i apusía
ki óli aftí i diadikasía
pu den échi simasía na ti zo
|