Πιες το τελευταίο κι απ’ τα μάτια βγάλε μου,
όσα μέχρι τώρα έχω δει μαζί σου,
πιες το τελευταίο, έρωτα μεγάλε μου,
άδειασ’ το ποτήρι σου και εξαφανίσου.
Αργά, πολύ αργά ήρθες στη ζωή μου,
αργά, πολύ αργά
κι είναι σαν πουκάμισο σκισμένο η ψυχή μου.
Έχω ζήσει τόσα, όσα δε φαντάζεσαι,
με ληστέψαν ως και τα δικά μου χέρια,
ξέρεις τι είναι απ’ τον ύπνο να πετάγεσαι,
γιατί μέσα στ’ όνειρο άστραψαν μαχαίρια.
Αργά, πολύ αργά ήρθες στη ζωή μου,
αργά, πολύ αργά
κι είναι σαν πουκάμισο σκισμένο η ψυχή μου.
|
Pies to telefteo ki ap’ ta mátia vgále mu,
ósa méchri tóra écho di mazí su,
pies to telefteo, érota megále mu,
ádias’ to potíri su ke eksafanísu.
Argá, polí argá írthes sti zoí mu,
argá, polí argá
ki ine san pukámiso skisméno i psichí mu.
Έcho zísi tósa, ósa de fantázese,
me listépsan os ke ta diká mu chéria,
kséris ti ine ap’ ton ípno na petágese,
giatí mésa st’ óniro ástrapsan macheria.
Argá, polí argá írthes sti zoí mu,
argá, polí argá
ki ine san pukámiso skisméno i psichí mu.
|