|
Ας πούμε πως υπάρχεις στον πρωινό καφέ που μύρισε το σπίτι
Μες στο παλτό που ‘χει ξεμείνει κρεμασμένο
Στο πρώτο φως που μπαίνει μέσα απ’ τον φεγγίτη
Ας πούμε πως υπάρχεις στο αυτοκίνητο που εγώ θα οδηγήσω
Να μου θυμώνεις για ένα θέμα τελειωμένο
Να μου ξεσπάς να μην μ’ αφήνεις να μιλήσω
Ας πούμε
Ας πούμε πως υπάρχεις
Και τώρα τι κάνουμε τι πρέπει να νιώσω
Και τώρα τι κάνουμε τι άλλο να σώσω
Ανοίγω παράθυρα να δω λίγη θέα
Σκουπίδια ο έρωτας σε λόγια ωραία
Και τώρα τι κάνουμε τι πρέπει να νιώσω
Και τώρα τι κάνουμε τι άλλο να σώσω
Δεν ξέρω πού βρίσκομαι, δεν ξέρω πού πάω
Μισώ την αγάπη σου, μισώ να πονάω
Δεν θέλω να υπάρχεις
Ας πούμε πως υπάρχεις στ’ αεροπλάνο που θα έρθει σε μια ώρα
Σ’ ένα φεγγάρι που ‘χει μείνει ξεχασμένο
Σ’ ένα κουτί από αυτά που κρύβουν δώρα
Ας πούμε
Ας πούμε πως υπάρχεις
|
As pume pos ipárchis ston prinó kafé pu mírise to spíti
Mes sto paltó pu ‘chi ksemini kremasméno
Sto próto fos pu beni mésa ap’ ton fengiti
As pume pos ipárchis sto aftokínito pu egó tha odigíso
Na mu thimónis gia éna théma telioméno
Na mu ksespás na min m’ afínis na milíso
As pume
As pume pos ipárchis
Ke tóra ti kánume ti prépi na nióso
Ke tóra ti kánume ti állo na sóso
Anigo paráthira na do lígi théa
Skupídia o érotas se lógia orea
Ke tóra ti kánume ti prépi na nióso
Ke tóra ti kánume ti állo na sóso
Den kséro pu vrískome, den kséro pu páo
Misó tin agápi su, misó na ponáo
Den thélo na ipárchis
As pume pos ipárchis st’ aeropláno pu tha érthi se mia óra
S’ éna fengári pu ‘chi mini ksechasméno
S’ éna kutí apó aftá pu krívun dóra
As pume
As pume pos ipárchis
|
