|
Γυρίζω μες στο σπίτι και ψάχνω τα γυαλιά μου
να δεις που κάποια μέρα θα ψάχνω τα μυαλά μου
ψάχνω από δω, ψάχνω από κει, τα βρίσκω στην ψωμιέρα
τα ίδια μια ζωή, τα ίδια κάθε μέρα
ψάχνω από δω ψάχνω από κει, τα βρίσκω στα σκουπίδια
τα ίδια μια ζωή, βράδυ πρωί τα ίδια…
Ώσπου στο τέλος βαριέμαι απ’ όλα αυτά
μωρέ δεν πας στο διάολο κι εσύ και τα γυαλιά
όχι πως χάνεις και τίποτα σπουδαίο
άμα δε βλέπεις καθαρά, άκου με που σου λέω
Δε χάνεις τίποτα άμα δε βλέπεις τίποτα
καλύτερα θολά κι απροσδιόριστα
όλα τα ήταν μια χαρά αν δεν υπήρχανε που λες
εκείνες οι στιγμές, περίεργες στιγμές
Αν δεν υπήρχαν οι στιγμές που πρέπει να κοιτάξεις
να τις κοιτάξεις καθαρά, και να μην τις ξεχάσεις
Όλα θα ήταν για σένα ιδανικά
αν δεν υπήρχαν οι στιγμές εκείνες τελικά
που πρέπει να τις δεις, ο κόσμος να χαλάσει
κι αν σε χαλάσει αυτό… άσ’ το να σε χαλάσει…
κι αν σε χαλάσει αυτό… άσ’ το να σε χαλάσει…
|
Girízo mes sto spíti ke psáchno ta gialiá mu
na dis pu kápia méra tha psáchno ta mialá mu
psáchno apó do, psáchno apó ki, ta vrísko stin psomiéra
ta ídia mia zoí, ta ídia káthe méra
psáchno apó do psáchno apó ki, ta vrísko sta skupídia
ta ídia mia zoí, vrádi pri ta ídia…
Ώspu sto télos variéme ap’ óla aftá
moré den pas sto diáolo ki esí ke ta gialiá
óchi pos chánis ke típota spudeo
áma de vlépis kathará, áku me pu su léo
De chánis típota áma de vlépis típota
kalítera tholá ki aprosdiórista
óla ta ítan mia chará an den ipírchane pu les
ekines i stigmés, períerges stigmés
An den ipírchan i stigmés pu prépi na kitáksis
na tis kitáksis kathará, ke na min tis ksechásis
Όla tha ítan gia séna idaniká
an den ipírchan i stigmés ekines teliká
pu prépi na tis dis, o kósmos na chalási
ki an se chalási aftó… ás’ to na se chalási…
ki an se chalási aftó… ás’ to na se chalási…
|
