|
Μες στα σύννεφα, ζωή μου
μακριά απ’ τη φυλακή μου να με πας
Να μ’ αγγίζει ο αέρας,
σαν το ξύπνημα μιας μέρας να γελάς.
Να κουρνιάζω στο πλευρό σου,
μες στο παραμιλητό σου να με βρεις.
Ν’ ακουστεί το όνομά μου
κι εσύ ράγισε, καρδιά μου
κι ας χαθείς, ας χαθείς.
Να με σήκωνε ένα κύμα
να με λύτρωνε απ’ το κρίμα της ψυχής.
Να ξεπλύνει το θυμό μου
να ξανάρθει τ’ όνειρό μου να το δεις.
Ας ερχόταν ένα βράδυ
να `χε φως κι όχι σκοτάδι να το ζεις.
Να μπορώ να σου γελάσω
κι ύστερα να προσπεράσω
κι ας χαθείς, ας χαθείς.
Του μυαλού μου οι εικόνες
να `σβηναν σαν να `ταν πόρνες της στιγμής.
Να μην έχω να θυμάμαι όλα αυτά που με πονάνε, ας χαθείς.
Να μην ξέρω πια τι κάνεις,
άλλο να μη με πικράνεις, δεν μπορώ.
Δεν μπορώ να σε κοιτάζω και στα λόγια να μη βάζω σ’ αγαπώ.
|
Mes sta sínnefa, zoí mu
makriá ap’ ti filakí mu na me pas
Na m’ angizi o aéras,
san to ksípnima mias méras na gelás.
Na kurniázo sto plevró su,
mes sto paramilitó su na me vris.
N’ akusti to ónomá mu
ki esí rágise, kardiá mu
ki as chathis, as chathis.
Na me síkone éna kíma
na me lítrone ap’ to kríma tis psichís.
Na kseplíni to thimó mu
na ksanárthi t’ óniró mu na to dis.
As erchótan éna vrádi
na `che fos ki óchi skotádi na to zis.
Na boró na su geláso
ki ístera na prosperáso
ki as chathis, as chathis.
Tu mialu mu i ikónes
na `svinan san na `tan pórnes tis stigmís.
Na min écho na thimáme óla aftá pu me ponáne, as chathis.
Na min kséro pia ti kánis,
állo na mi me pikránis, den boró.
Den boró na se kitázo ke sta lógia na mi vázo s’ agapó.
|
