Παλεύει λίβας το βοριά
κι η ανατολή τη δύση
κι ο νους παλεύει την καρδιά
που δεν μπορεί να λησμονήσει
Όπου κι αν πάω εδώ γυρνώ
όπως μου στρώνεις να κοιμάμαι
όσο σε βλέπω σε ξεχνώ
μα όσο σ’ αγγίζω σε θυμάμαι
Άσε με στ’ όνειρο να ζω
και τη ζωή μου ας ρημάξω
το ξέρω πως είναι χαζό
μα είναι αργά δρόμο να αλλάξω
Τι κι αν μου έγινε η φυγή
μοναδική καταφυγή μου
καπνός με άρωμα δριμύ
για την αγιάτρευτη πληγή μου
|
Palevi lívas to voriá
ki i anatolí ti dísi
ki o nus palevi tin kardiá
pu den bori na lismonísi
Όpu ki an páo edó girnó
ópos mu strónis na kimáme
óso se vlépo se ksechnó
ma óso s’ angizo se thimáme
Άse me st’ óniro na zo
ke ti zoí mu as rimákso
to kséro pos ine chazó
ma ine argá drómo na allákso
Ti ki an mu égine i figí
monadikí katafigí mu
kapnós me ároma drimí
gia tin agiátrefti pligí mu
|