Δες
Τ’ ουρανού τις γραμμές
Πως αλλάζουνε χρώματα
Και χωρίζουν βουνά
Και χωρίζουν τα σώματα
Δες
Το φεγγάρι και πιες
Απ’ το φως του δυο κύματα
Οι ζωές μας νησιά
Που όλο αλλάζουνε σχήματα
Κι απ’ το δάκρυ σου κλαίω
Κι απ’ το δάκρυ μου κλαις
Άσπρα μπαλόνια
Μοιάζουν τα χρόνια
Σ’ ένα σπασμένο ουρανό
Που να σε ψάξω;
Πως να πετάξω;
Μ’ ένα φτερό μου κλειστό
Άσπρα μπαλόνια
Χάρτινα χρόνια
Σύννεφα μοιάζουν παλιά
Πως να τα σπάσω;
Πως να ξεχάσω;
Όσα θυμάμαι φιλιά
Με μια θάλασσα αγκαλιά…
Δες
Του φιλιού τις ρωγμές
Σαν αστέρια πως φέγγουνε
Και δυο μόνοι αγκαλιά
Απ’ τον έρωτα φεύγουνε
Δες
Η ζωή δυο στιγμές
Και τελειώνουν τα θαύματα
Λες και σβήνει η καρδιά
Απ’ την άμμο τα γράμματα
Κι απ’ το δάκρυ σου κλαίω
Κι απ’ το δάκρυ μου κλαις
|
Des
T’ uranu tis grammés
Pos allázune chrómata
Ke chorízun vuná
Ke chorízun ta sómata
Des
To fengári ke pies
Ap’ to fos tu dio kímata
I zoés mas nisiá
Pu ólo allázune schímata
Ki ap’ to dákri su kleo
Ki ap’ to dákri mu kles
Άspra balónia
Miázun ta chrónia
S’ éna spasméno uranó
Pu na se psákso;
Pos na petákso;
M’ éna fteró mu klistó
Άspra balónia
Chártina chrónia
Sínnefa miázun paliá
Pos na ta spáso;
Pos na ksecháso;
Όsa thimáme filiá
Me mia thálassa agkaliá…
Des
Tu filiu tis rogmés
San astéria pos féngune
Ke dio móni agkaliá
Ap’ ton érota fevgune
Des
I zoí dio stigmés
Ke teliónun ta thafmata
Les ke svíni i kardiá
Ap’ tin ámmo ta grámmata
Ki ap’ to dákri su kleo
Ki ap’ to dákri mu kles
|