Βαρέθηκα σαλόνια και φιγούρα!
Εγώ θέλω ρεμπέτικη ζωή.
Και στην τρέλα μου απάνω και στη σούρα
εγώ δε λογαριάζω ο κόσμος τι θα πει!
‘Έλα μια νύχτα να ζήσεις κι εσύ
την πιο ωραία ρεμπέτικη ζωή!
‘Έλα απόψε στην αστροφεγγιά,
είμαστε’ όλοι ρεμπέτες κι ωραία παιδιά!
Να `ρθείς κι εσύ μαγκίτισσα ένα βράδυ,
να γνωρίσεις την όμορφη ζωή!
Και σε μάγκικα σαλόνια να γλεντήσεις
και να ξεψυχήσεις μ’ ένα γλυκό φιλί!
Έλα μια νύχτα να ζήσεις κι εσύ
την πιο ωραία ρεμπέτικη ζωή!
Έλα απόψε στην αστροφεγγιά,
είμαστε’ όλοι ρεμπέτες κι ωραία παιδιά!
|
Oaréthika salónia ke figura!
Egó thélo rebétiki zoí.
Ke stin tréla mu apáno ke sti sura
egó de logariázo o kósmos ti tha pi!
‘Έla mia níchta na zísis ki esí
tin pio orea rebétiki zoí!
‘Έla apópse stin astrofengiá,
imaste’ óli rebétes ki orea pediá!
Na `rthis ki esí magkítissa éna vrádi,
na gnorísis tin ómorfi zoí!
Ke se mágkika salónia na glentísis
ke na ksepsichísis m’ éna glikó filí!
Έla mia níchta na zísis ki esí
tin pio orea rebétiki zoí!
Έla apópse stin astrofengiá,
imaste’ óli rebétes ki orea pediá!
|