Ατέλειωτες κουβέντες στον αέρα
σιγά σιγά μου δείξανε
πως χάνω την ψυχή μου κάθε μέρα
και νιώθω πως με ρίξανε.
Ούτε που πρόλαβα να μάθω τι συμβαίνει.
Κοιτούσα τα βιβλία και τους δρόμους…
Μα τώρα η ζωή με περιμένει,
σε πόρτες, σε ουρές, σε διαδρόμους!
Ατέλειωτες κουβέντες στον αέρα
σιγά σιγά μου δείξανε
πως χάνω την ψυχή μου κάθε μέρα
και νιώθω πως με ρίξανε.
Ούτε που πρόλαβα καλά να σε γνωρίσω,
σε πήραν οι ταχύτητες του κόσμου…
Δε θέλω τη γραμμή ν’ ακολουθήσω,
μα ούτε και να ζήσω μοναχός μου!
Ατέλειωτες κουβέντες στον αέρα
σιγά σιγά μου δείξανε
πως χάνω την ψυχή μου κάθε μέρα
και νιώθω πως με ρίξανε.
|
Atéliotes kuvéntes ston aéra
sigá sigá mu diksane
pos cháno tin psichí mu káthe méra
ke niótho pos me ríksane.
Oíte pu prólava na mátho ti simveni.
Kitusa ta vivlía ke tus drómus…
Ma tóra i zoí me periméni,
se pórtes, se urés, se diadrómus!
Atéliotes kuvéntes ston aéra
sigá sigá mu diksane
pos cháno tin psichí mu káthe méra
ke niótho pos me ríksane.
Oíte pu prólava kalá na se gnoríso,
se píran i tachítites tu kósmu…
De thélo ti grammí n’ akoluthíso,
ma ute ke na zíso monachós mu!
Atéliotes kuvéntes ston aéra
sigá sigá mu diksane
pos cháno tin psichí mu káthe méra
ke niótho pos me ríksane.
|