|
Αθάνατη Αφροδίτη του Διός κόρη,
όλο παγίδες στήνεις της αγάπης.
Δέσποινα παρακαλώ,
μη να χαρείς, μη ρίχνεις άλλο βάρος
από καημούς και πίκρες στην ψυχή μου.
Δέσποινα παρακαλώ,
μη να χαρείς.
Τι να ‘ναι πάλι τι
εκείνο που ποθεί η τρελή καρδιά μου.
Ποια να ‘ναι πάλι αυτή
που την Πειθώ ικετεύεις να σου φέρει πίσω.
Ποια να πονέσεις σ’ έκανε Σαπφώ;
Ποια να ‘ναι πάλι αυτή
που την Πειθώ ικετεύεις να σου φέρει πίσω.
Έλα λοιπόν ακόμα μια φορά
να με λυτρώσεις απ’ τα βάσανά μου.
|
Athánati Afrodíti tu Diós kóri,
ólo pagides stínis tis agápis.
Déspina parakaló,
mi na charis, mi ríchnis állo város
apó kaimus ke píkres stin psichí mu.
Déspina parakaló,
mi na charis.
Ti na ‘ne páli ti
ekino pu pothi i trelí kardiá mu.
Pia na ‘ne páli aftí
pu tin Pithó iketevis na su féri píso.
Pia na ponésis s’ ékane Sapfó;
Pia na ‘ne páli aftí
pu tin Pithó iketevis na su féri píso.
Έla lipón akóma mia forá
na me litrósis ap’ ta vásaná mu.
|
