Πήρα το αυτοκίνητο μες στη μαύρη νύχτα
Δε σου είπα τίποτα, δε σου πήρα τίποτα, ούτε καληνύχτα
Έφυγα μονάχη μου, κανείς δε με κρατούσε
Στο πρόσωπο μια βίδα, τα δάκρυα συγκρατούσε
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ’ τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Το ξέρω σ’ αγαπώ, το ξέρω σε έχω χάσει
Στην έξοδο 7 το τέλος μας πετάς
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ’ τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Μακάρι να χαθώ, μακάρι να επιζήσω
Στην έξοδο 8 τρέχω να σωθώ
Ήμουν τόσο μόνη μου μες στην αγκαλιά σου
Που όσο εσύ κοιμόσουνα πήρα την απόφαση κι έφυγα μακριά σου
Είναι το καλύτερο που πια μπορώ να κάνω
Λίγη αξιοπρέπεια, λίγο από το τίποτα σε άλλο λάθος φτάνω
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ’ τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Μακάρι να χαθώ, μακάρι να μη ζήσω
Στην έξοδο 9 τα όνειρα μπουνιά
Κλαίω κι οδηγώ στην Αττική οδό
και κάτω απ’ τη ζακέτα φοράω νυχτικό
Το ξέρω σ’ αγαπώ, το ξέρω σ’ έχω χάσει
Στην έξοδο 16 με έχεις πια ξεχάσει
Στην Αττική οδό φοράω νυχτικό
ίσως και να είναι όνειρο και πίσω να βρεθώ
|
Píra to aftokínito mes sti mavri níchta
De su ipa típota, de su píra típota, ute kaliníchta
Έfiga monáchi mu, kanis de me kratuse
Sto prósopo mia vída, ta dákria sigkratuse
Kleo ki odigó stin Attikí odó
ke káto ap’ ti zakéta foráo nichtikó
To kséro s’ agapó, to kséro se écho chási
Stin éksodo 7 to télos mas petás
Kleo ki odigó stin Attikí odó
ke káto ap’ ti zakéta foráo nichtikó
Makári na chathó, makári na epizíso
Stin éksodo 8 trécho na sothó
Ήmun tóso móni mu mes stin agkaliá su
Pu óso esí kimósuna píra tin apófasi ki éfiga makriá su
Ine to kalítero pu pia boró na káno
Lígi aksioprépia, lígo apó to típota se állo láthos ftáno
Kleo ki odigó stin Attikí odó
ke káto ap’ ti zakéta foráo nichtikó
Makári na chathó, makári na mi zíso
Stin éksodo 9 ta ónira buniá
Kleo ki odigó stin Attikí odó
ke káto ap’ ti zakéta foráo nichtikó
To kséro s’ agapó, to kséro s’ écho chási
Stin éksodo 16 me échis pia ksechási
Stin Attikí odó foráo nichtikó
ísos ke na ine óniro ke píso na vrethó
|