Αυγουστιάτικο φεγγάρι
όποιο δρόμο και να πάρει
στ’ ουρανού τη μαύρη χάρη
λάμπει σα βεγγαλικό.
Στου καλοκαιριού το βράδυ
κάποιας μοίρας το σημάδι
της αγάπης μας το χάδι
σαν τρελή διεκδικώ.
Άναψε τη φωτιά, φωτιά να πάρω,
να ’χω μιαν αγκαλιά να κουμαντάρω,
η χαρά, μια χαρά, γυμνό τοπίο,
απόψε μας χωράει και τους δυο.
Τα γραμμένα, τα σβησμένα,
τα δικά μας και τα ξένα,
περασμένα, ξεχασμένα,
να καούν σε μια στιγμή.
Μείνε εδώ να το γιορτάσεις
τη χαρά να την χορτάσεις,
τι πειράζει κι αν με χάσεις
μες του χρόνου τη ρωγμή.
Άναψε τη φωτιά, φωτιά να πάρω,
να ’χω μιαν αγκαλιά να κουμαντάρω,
η χαρά, μια χαρά, γυμνό τοπίο,
κι απόψε μας χωράει και τους δυο.
|
Avgustiátiko fengári
ópio drómo ke na pári
st’ uranu ti mavri chári
lábi sa vengalikó.
Stu kalokeriu to vrádi
kápias miras to simádi
tis agápis mas to chádi
san trelí diekdikó.
Άnapse ti fotiá, fotiá na páro,
na ’cho mian agkaliá na kumantáro,
i chará, mia chará, gimnó topío,
apópse mas chorái ke tus dio.
Ta gramména, ta svisména,
ta diká mas ke ta kséna,
perasména, ksechasména,
na kaun se mia stigmí.
Mine edó na to giortásis
ti chará na tin chortásis,
ti pirázi ki an me chásis
mes tu chrónu ti rogmí.
Άnapse ti fotiá, fotiá na páro,
na ’cho mian agkaliá na kumantáro,
i chará, mia chará, gimnó topío,
ki apópse mas chorái ke tus dio.
|