Τον αγαπώ και τον ζητώ
Σαν φάρμακο στον πυρετό
Τον λαχταρώ σαν τη φωτιά
Στο κρύο και στην παγωνιά
Για μένα είναι αυτός
Χαρά μου και καημός
Αγάπη κι αδερφός
Σκοτάδι μου και φως
Για μένα είναι αυτός
Και τύραννος σκληρός
Μα πώς να ζούσα πώς
Αν δεν υπήρχε αυτός
Αυτός αυτός;
Τον αγαπώ και τον ζητώ
Στην θλίψη μου σαν το πιοτό
Κι αν λένε πως δεν είν’ πιστός
Ο άνθρωπός μου είν’ αυτός
|
Ton agapó ke ton zitó
San fármako ston piretó
Ton lachtaró san ti fotiá
Sto krío ke stin pagoniá
Gia ména ine aftós
Chará mu ke kaimós
Agápi ki aderfós
Skotádi mu ke fos
Gia ména ine aftós
Ke tírannos sklirós
Ma pós na zusa pós
An den ipírche aftós
Aftós aftós;
Ton agapó ke ton zitó
Stin thlípsi mu san to piotó
Ki an léne pos den in’ pistós
O ánthropós mu in’ aftós
|