Απ’ την Αλεξανδρούπολη
και τη γιαγιά Ροδόπη
σου γράφω τώρα π’ άλλαξαν
κι ομόρφυναν οι τόποι
Τώρα που ήρθε η άνοιξη
σαν κόκκινη ανεμώνα
και γίναν τριαντάφυλλα
οι μέρες του χειμώνα
Αχ κορμί ζωγραφιστό μου
και γαρίφαλο κλειστό μου
μες στο μπαξεδάκι μου
που γυρνάς ξενάκι μου
Απ’ την Αλεξανδρούπολη
και τη μητέρα Θράκη
σου στέλνω και το δάκρυ μου
σε άσπρο μαντιλάκι
Δυο παπαρούνες έκοψα
απ’ τον παππού τον Έβρο
όπου και να ‘σαι μάτια μου
θα ψάξω και θα σε βρω
Αχ κορμί ζωγραφιστό μου
και γαρίφαλο κλειστό μου
μες στο μπαξεδάκι μου
που γυρνάς ξενάκι μου
|
Ap’ tin Aleksandrupoli
ke ti giagiá Rodópi
su gráfo tóra p’ állaksan
ki omórfinan i tópi
Tóra pu írthe i ániksi
san kókkini anemóna
ke ginan triantáfilla
i méres tu chimóna
Ach kormí zografistó mu
ke garífalo klistó mu
mes sto baksedáki mu
pu girnás ksenáki mu
Ap’ tin Aleksandrupoli
ke ti mitéra Thráki
su stélno ke to dákri mu
se áspro mantiláki
Dio paparunes ékopsa
ap’ ton pappu ton Έvro
ópu ke na ‘se mátia mu
tha psákso ke tha se vro
Ach kormí zografistó mu
ke garífalo klistó mu
mes sto baksedáki mu
pu girnás ksenáki mu
|