Έτσι όπως στέκεσαι στο τζάμι και κοιτάς
Και τους ανθρώπους με το βλέμμα κυνηγάς
Κρυφά γλιστράω στο γυμνό σου τον λαιμό
Σταγόνα γίνομαι στο σώμα σου κυλώ
Πόσο θα ήθελα να `ρθω και να σου πω
Μες στη ζωή σου πόσο θα θελα να μπω
Στη στάση αυτή δε κατεβαίνω, δε θα βγω
Απ’ το βαγόνι αυτό να φεύγεις πριν σε δω
Δήθεν αδιάφορα από δίπλα σου περνώ
Τον μυστικό σου κόσμο για να φανταστώ
Να ακούσω λίγο του κορμιού σου την ηχώ
Πως μ’ αγαπούσες τάχα να ονειρευτώ
|
Έtsi ópos stékese sto tzámi ke kitás
Ke tus anthrópus me to vlémma kinigás
Krifá glistráo sto gimnó su ton lemó
Stagóna ginome sto sóma su kiló
Póso tha íthela na `rtho ke na su po
Mes sti zoí su póso tha thela na bo
Sti stási aftí de kateveno, de tha vgo
Ap’ to vagóni aftó na fevgis prin se do
Díthen adiáfora apó dípla su pernó
Ton mistikó su kósmo gia na fantastó
Na akuso lígo tu kormiu su tin ichó
Pos m’ agapuses tácha na onireftó
|