Αυτές τις μέρες όλα νιώθω αλλάζουν σιγά σιγά
κι εσύ σταδιακά απομακρύνεσαι
πείθω τον εαυτό μου πως είμαι καλά
η αδιαφορία σου δε με αγγίζει πια
κι όλο αισθάνομαι…
Πως το τέλος είναι ένα βέλος
την καρδιά μου την τρυπά
και ‘γω μοναχή στη γωνιά
όλα μοιάζουν κρύα
σε σένα μακριά
Μιλάω με ανθρώπους που δε λογάριαζα
οι ώρες μου δεν περνάνε πια
αυτές τις μέρες το χρόνο μου γεμίζω με πράγματα
πράγματα άσκοπα δε πάω πουθενά
κι όλο αισθάνομαι..
|
Aftés tis méres óla niótho allázun sigá sigá
ki esí stadiaká apomakrínese
pitho ton eaftó mu pos ime kalá
i adiaforía su de me angizi pia
ki ólo esthánome…
Pos to télos ine éna vélos
tin kardiá mu tin tripá
ke ‘go monachí sti goniá
óla miázun kría
se séna makriá
Miláo me anthrópus pu de logáriaza
i óres mu den pernáne pia
aftés tis méres to chróno mu gemízo me prágmata
prágmata áskopa de páo puthená
ki ólo esthánome..
|