Απ’ τις κανονιές κόκκινη βροχή
Κι από τους εχθρούς έχω κυκλωθεί
Και σου γράφω πια, τη στερνή γραφή
Να σου ξαναπώ, πόσο σ’ αγαπώ
Ξέχασέ την καημέ
Να μη κλάψει για με
Και να βρει μια φωλιά
Σ’ άλλη αγκαλιά
Και να κάνει παιδιά
Μ’ ατσαλένια καρδιά
που θα βάλουν φωτιά
σ’ όλη την Τουρκιά
Μες στη ρεματιά, μες τον Νταλβορίκ
χάθηκε ο Σερόπ, πάει στον ουρανό
Κι η στερνή γραφή, απ’ το Νταλβορίκ
μάτωσε κι αυτή, σαν το δειλινό
Ξέχασέ την καημέ
Να μη κλάψει για με
Και να βρει μια φωλιά
Σ’ άλλη αγκαλιά
Και να κάνει παιδιά
Μ’ ατσαλένια καρδιά
που θα βάλουν φωτιά
σ’ όλη την Τουρκιά
|
Ap’ tis kanoniés kókkini vrochí
Ki apó tus echthrus écho kiklothi
Ke su gráfo pia, ti sterní grafí
Na su ksanapó, póso s’ agapó
Kséchasé tin kaimé
Na mi klápsi gia me
Ke na vri mia foliá
S’ álli agkaliá
Ke na káni pediá
M’ atsalénia kardiá
pu tha válun fotiá
s’ óli tin Turkiá
Mes sti rematiá, mes ton Ntalvorík
cháthike o Seróp, pái ston uranó
Ki i sterní grafí, ap’ to Ntalvorík
mátose ki aftí, san to dilinó
Kséchasé tin kaimé
Na mi klápsi gia me
Ke na vri mia foliá
S’ álli agkaliá
Ke na káni pediá
M’ atsalénia kardiá
pu tha válun fotiá
s’ óli tin Turkiá
|