Φουντάραμε καραμοσάλι στο ποτάμι.
Είχε ο πιλότος μας το κούτελο βαμμένο
«κι αν λείψεις χίλια χρόνια θα σε περιμένω»
ωστόσο οι κάβοι σου σκληρύναν την παλάμη.
Θολά νερά και μίλια τέσσερα το ρέμα,
οι κουλήδες τρώνε σκυφτά ρύζι με κάρι,
ο καπετάνιος μας κοιτάζει το φεγγάρι,
που ‘ναι θολό και κατακόκκινο σαν αίμα.
Το ρυμουλκό σφύριξε τρεις και πάει για πέρα,
σαράντα μέρες όλο εμέτραγες τα μίλια,
μ’ απόψε λέω φαρμάκι κόμπρα είχες στα χείλια,
την ώρα που ‘πες με θυμό: «Θα βγω άλλη μέρα…»
Τη νύχτα σου ‘πα στο καμπούνι μια ιστορία,
την ίδια που όλοι οι ναυτικοί λένε στη ράδα,
τα μάτια σου τα κυβερνούσε σοροκάδα
κι όλο μουρμούριζες βραχνά: «Φάλτσο η πορεία…»
Σαλπάρουμε! Μας περιμένουν στο Μπραζίλι.
Το πρόσωπό σου θα το μούσκεψε το αγιάζι.
Ζεστόν αγέρα κατεβάζει το μπουγάζι
μα ούτε φουστάνι στη στεριά κι ούτε μαντήλι.
|
Funtárame karamosáli sto potámi.
Iche o pilótos mas to kutelo vamméno
«ki an lipsis chília chrónia tha se periméno»
ostóso i kávi su sklirínan tin palámi.
Tholá nerá ke mília téssera to réma,
i kulídes tróne skiftá rízi me kári,
o kapetánios mas kitázi to fengári,
pu ‘ne tholó ke katakókkino san ema.
To rimulkó sfírikse tris ke pái gia péra,
saránta méres ólo emétrages ta mília,
m’ apópse léo farmáki kóbra iches sta chilia,
tin óra pu ‘pes me thimó: «Tha vgo álli méra…»
Ti níchta su ‘pa sto kabuni mia istoría,
tin ídia pu óli i naftiki léne sti ráda,
ta mátia su ta kivernuse sorokáda
ki ólo murmurizes vrachná: «Fáltso i poria…»
Salpárume! Mas periménun sto Brazíli.
To prósopó su tha to muskepse to agiázi.
Zestón agéra katevázi to bugázi
ma ute fustáni sti steriá ki ute mantíli.
|