Όταν νυχτώνει, μάτια μου,
τα μάτια μου βουρκώνουν,
μαζεύω τα κομμάτια μου
κι οι τύψεις με σκοτώνουν.
Δακρυσμένο μου φεγγάρι, που να είσαι να σε βρω,
της ψυχής μαργαριτάρι, της καρδιάς μου δειλινό,
δακρυσμένο μου φεγγάρι, της ζωής μου φυλαχτό,
δάκρυ έγινες στα μάτια, τη μορφή σου αναζητώ.
Όλα για σένα, μάτια μου,
απόψε μου μιλάνε,
σαν το χαλάζι πέφτουνε
οι σκέψεις και πονάνε.
Δακρυσμένο μου φεγγάρι, που να είσαι να σε βρω,
της ψυχής μαργαριτάρι, της καρδιάς μου δειλινό,
δακρυσμένο μου φεγγάρι, της ζωής μου φυλαχτό,
δάκρυ έγινες στα μάτια, τη μορφή σου αναζητώ.
|
Όtan nichtóni, mátia mu,
ta mátia mu vurkónun,
mazevo ta kommátia mu
ki i típsis me skotónun.
Dakrisméno mu fengári, pu na ise na se vro,
tis psichís margaritári, tis kardiás mu dilinó,
dakrisméno mu fengári, tis zoís mu filachtó,
dákri égines sta mátia, ti morfí su anazitó.
Όla gia séna, mátia mu,
apópse mu miláne,
san to chalázi péftune
i sképsis ke ponáne.
Dakrisméno mu fengári, pu na ise na se vro,
tis psichís margaritári, tis kardiás mu dilinó,
dakrisméno mu fengári, tis zoís mu filachtó,
dákri égines sta mátia, ti morfí su anazitó.
|