Με αγγίζεις και με καις, με τρελαίνεις μ’ όσα λες,
και μ’ αρέσει που και που όταν κλαις,
μ’ ένα βλέμμα που πετάς, μ’ αγοράζεις, με πουλάς,
τη ζωή μου άμα θες σταματάς.
Δε φοβάμαι να στο πω,
μου `χεις πάρει το μυαλό,
δε φοβάμαι να στο πω,
σ’ αγαπώ.
Όσα θέλω είσ’ εσύ, έχεις γίνει αφορμή
που δεν ξέρω να πονάς τι θα πει,
δε θυμάμαι μια φορά να `χω νιώσει μοναξιά,
το φιλί σου, συντροφιά μου κρατά.
Δε φοβάμαι να στο πω,
μου `χεις πάρει το μυαλό,
δε φοβάμαι να στο πω,
σ’ αγαπώ.
Άσε με όλα να στα δώσω,
άσε με, δε θα μετανιώσω,
άσε με να σ’ αναστατώσω, αχ.
|
Me angizis ke me kes, me trelenis m’ ósa les,
ke m’ arési pu ke pu ótan kles,
m’ éna vlémma pu petás, m’ agorázis, me pulás,
ti zoí mu áma thes stamatás.
De fováme na sto po,
mu `chis pári to mialó,
de fováme na sto po,
s’ agapó.
Όsa thélo is’ esí, échis gini aformí
pu den kséro na ponás ti tha pi,
de thimáme mia forá na `cho niósi monaksiá,
to filí su, sintrofiá mu kratá.
De fováme na sto po,
mu `chis pári to mialó,
de fováme na sto po,
s’ agapó.
Άse me óla na sta dóso,
áse me, de tha metanióso,
áse me na s’ anastatóso, ach.
|