|
Δε φταις εσύ για ό,τι έγινε, δε φταις εσύ
Φταίω εγώ έτσι όπως είχα ξεχαστεί
Τόσο καιρό τόσο πολύ καιρό
Βαθιά στον εαυτό μου
Και είχα πια ξεχάσει ν’ αγαπιέμαι
Και είχα πια ξεχάσει ν’ αγαπώ
Τόσο καιρό βαθιά στον εαυτό μου
Τόσο καιρό, τόσο καιρό
Τόσο πολύ καιρό, μα τώρα είσαι εδώ
Δε φταις εσύ για ό,τι έγινε, δε φταις εσύ
Φταίω εγώ γιατί δεν ήξερα τον τρόπο
Κι έπρεπε να σε χάσω για να μάθω
Πως η αγάπη είν’ απλή μα θέλει κόπο
Σκόρπισε με το γέλιο σου τη νύχτα ξαφνικά
Ότι είχα να σου πω δεν το πα σε κανένα
Κι άσε με να σε αγαπήσω απ’ την αρχή ξανά
Τα πιο καλά τραγούδια μου τα φύλαξα για σένα
Αααααα Άννα
|
De ftes esí gia ó,ti égine, de ftes esí
Fteo egó étsi ópos icha ksechasti
Tóso keró tóso polí keró
Oathiá ston eaftó mu
Ke icha pia ksechási n’ agapiéme
Ke icha pia ksechási n’ agapó
Tóso keró vathiá ston eaftó mu
Tóso keró, tóso keró
Tóso polí keró, ma tóra ise edó
De ftes esí gia ó,ti égine, de ftes esí
Fteo egó giatí den íksera ton trópo
Ki éprepe na se cháso gia na mátho
Pos i agápi in’ aplí ma théli kópo
Skórpise me to gélio su ti níchta ksafniká
Όti icha na su po den to pa se kanéna
Ki áse me na se agapíso ap’ tin archí ksaná
Ta pio kalá tragudia mu ta fílaksa gia séna
Aaaaaa Άnna
|
