|
Δε με νοιάζει τι έχεις ζήσει,
δε με νοιάζει τι έχεις κάνει,
μη μου λες για τις πληγές σου τις παλιές,
δε με λένε Παναγιώτη,
ούτε Πέτρο, ούτε Γιάννη,
να με λες μόνο αγάπη τις βραδιές.
Εγώ ποτέ δε θα λείψω, στιγμή δε θα εγκαταλείψω,
του έρωτά σου την πόλη έτσι όπως κάναν όλοι,
εγώ ποτέ δε θα λείψω, εγώ βαθιά θα σ’ αγγίξω,
εγώ ποτέ δε θα φύγω, μακριά σου ούτε λίγο.
Δε με νοιάζει ποιος σε είχε,
δε με νοιάζει ποιος σε θέλει,
και ποια ψέματα σου κλέψαν την καρδιά,
δε με λένε ούτε Στέλιο,
ούτε Νίκο, ούτε Βαγγέλη,
βάφτισέ με εσύ απόψε με φιλιά.
Εγώ ποτέ δε θα λείψω, στιγμή δε θα εγκαταλείψω,
του έρωτά σου την πόλη έτσι όπως κάναν όλοι,
εγώ ποτέ δε θα λείψω, εγώ βαθιά θα σ’ αγγίξω,
εγώ ποτέ δε θα φύγω, μακριά σου ούτε λίγο.
Εγώ ποτέ δε θα λείψω, στιγμή δε θα εγκαταλείψω,
του έρωτά σου την πόλη έτσι όπως κάναν όλοι.
Εγώ ποτέ δε θα λείψω, στιγμή δε θα εγκαταλείψω,
του έρωτά σου την πόλη έτσι όπως κάναν όλοι,
εγώ ποτέ δε θα λείψω, εγώ βαθιά θα σ’ αγγίξω,
εγώ ποτέ δε θα φύγω, μακριά σου ούτε λίγο.
|
De me niázi ti échis zísi,
de me niázi ti échis káni,
mi mu les gia tis pligés su tis paliés,
de me léne Panagióti,
ute Pétro, ute Giánni,
na me les móno agápi tis vradiés.
Egó poté de tha lipso, stigmí de tha egkatalipso,
tu érotá su tin póli étsi ópos kánan óli,
egó poté de tha lipso, egó vathiá tha s’ angikso,
egó poté de tha fígo, makriá su ute lígo.
De me niázi pios se iche,
de me niázi pios se théli,
ke pia psémata su klépsan tin kardiá,
de me léne ute Stélio,
ute Níko, ute Oangéli,
váftisé me esí apópse me filiá.
Egó poté de tha lipso, stigmí de tha egkatalipso,
tu érotá su tin póli étsi ópos kánan óli,
egó poté de tha lipso, egó vathiá tha s’ angikso,
egó poté de tha fígo, makriá su ute lígo.
Egó poté de tha lipso, stigmí de tha egkatalipso,
tu érotá su tin póli étsi ópos kánan óli.
Egó poté de tha lipso, stigmí de tha egkatalipso,
tu érotá su tin póli étsi ópos kánan óli,
egó poté de tha lipso, egó vathiá tha s’ angikso,
egó poté de tha fígo, makriá su ute lígo.
|
