Μην κλαις που θα χωρίσουμε
και υποφέρεις τόσο,
από της φτώχειας τους καημούς
θέλω να σε γλιτώσω.
Δε με τρομάζει η φτώχεια σου,
δεν φεύγω από κοντά σου,
μου φτάνει η αγάπη σου
και η χρυσή καρδιά σου.
Της φτώχειας μου τα βάσανα
θα μοιραστείς μ’ εμένα,
θα βασανίζομαι κι εγώ,
θα τυραννώ κι εσένα.
Δε με τρομάζει η φτώχεια σου,
δεν φεύγω από κοντά σου,
μου φτάνει η αγάπη σου
και η χρυσή καρδιά σου.
Αγάπη μου, θα κουραστείς
κι απ’ τους καημούς θα λιώσεις,
τη φτώχεια μου θα βαρεθείς
και θα το μετανιώσεις.
Δε με τρομάζει η φτώχεια σου,
δεν φεύγω από κοντά σου,
μου φτάνει η αγάπη σου
και η χρυσή καρδιά σου.
|
Min kles pu tha chorísume
ke ipoféris tóso,
apó tis ftóchias tus kaimus
thélo na se glitóso.
De me tromázi i ftóchia su,
den fevgo apó kontá su,
mu ftáni i agápi su
ke i chrisí kardiá su.
Tis ftóchias mu ta vásana
tha mirastis m’ eména,
tha vasanízome ki egó,
tha tirannó ki eséna.
De me tromázi i ftóchia su,
den fevgo apó kontá su,
mu ftáni i agápi su
ke i chrisí kardiá su.
Agápi mu, tha kurastis
ki ap’ tus kaimus tha liósis,
ti ftóchia mu tha varethis
ke tha to metaniósis.
De me tromázi i ftóchia su,
den fevgo apó kontá su,
mu ftáni i agápi su
ke i chrisí kardiá su.
|