Από που θες ν’ αρχίσω;
Ήρθε η ώρα να μιλήσω.
Απ’ τις ψευτιές σου, τις προσβολές σου, τις πονηριές σου, από που;
Παίρνεις τηλέφωνα και κλαις
κι έχεις το θράσος και μου λες:
“Ξέρεις, αγάπη μου, σ’ αγαπώ, γύρισε πίσω”.
Όμως εγώ
Δε σ’ αλλάζω, δε σ’ αλλάζω,
είσαι η μόνη που ταιριάζω,
κι όσο ζω θα το φωνάζω:
δε σ’ αλλάζω, δε σ’ αλλάζω.
Από πού θες ν’ αρχίσω;
Ήρθε η ώρα να μιλήσω.
Πόσα λάθη να μετρήσω και τι να πρωτοσυγχωρήσω;
Παίρνεις τηλέφωνα και κλαις
κι έχεις το θράσος και μου λες:
“Ξέρεις, αγάπη μου, σ’ αγαπώ, γύρισε πίσω”.
Όμως εγώ:
Δε σ’ αλλάζω, δε σ’ αλλάζω,
είσαι η μόνη που ταιριάζω,
κι όσο ζω θα το φωνάζω
δε σ’ αλλάζω, δε σ’ αλλάζω.
|
Apó pu thes n’ archíso;
Ήrthe i óra na milíso.
Ap’ tis pseftiés su, tis prosvolés su, tis poniriés su, apó pu;
Pernis tiléfona ke kles
ki échis to thrásos ke mu les:
“Kséris, agápi mu, s’ agapó, girise píso”.
Όmos egó
De s’ allázo, de s’ allázo,
ise i móni pu teriázo,
ki óso zo tha to fonázo:
de s’ allázo, de s’ allázo.
Apó pu thes n’ archíso;
Ήrthe i óra na milíso.
Pósa láthi na metríso ke ti na protosigchoríso;
Pernis tiléfona ke kles
ki échis to thrásos ke mu les:
“Kséris, agápi mu, s’ agapó, girise píso”.
Όmos egó:
De s’ allázo, de s’ allázo,
ise i móni pu teriázo,
ki óso zo tha to fonázo
de s’ allázo, de s’ allázo.
|