|
Έχω γεμίσει τη ζωή μου με ανάσες
που χρόνια τ’ ανεβαίνω κόντρα τα σκαλιά
Κι ανάψαν έξαφνα οι αισθήσεις μου οι πάσες
και λέω στο θάνατο θα φύγω απ’ τη δουλειά
Τα μεσημέρια που η καρδιά στεναχωριέται
που κάθε βήμα μου το βλέπει οριστικό
της λέω αγάπη μου η αγάπη δεν κρατιέται
μ’ ένα τηλέφωνο κι εκείνο βιαστικό
Δεν απαντά
Δεν εμφανίζεται δεν επιστρέφει
Κι ούτε ρωτά
Μήπως την γύρεψαν δεν είναι εδώ
Δεν απαντά
η ελευθερία της χρόνο δεν έχει
είναι καλά
και ζει στον κόσμο της το φορητό
Έχω κρεμάσει στο μπαλκόνι μου ένα αστέρι
του ονείρου μου τους μάγους να οδηγεί
κι αυτοί που μέσα μου με κλείδωσαν ποιος ξέρει
Μπορεί στο ψέμα τους μια βόλτα να `χουν βγει
Δεν απαντά
δεν εμφανίζεται δεν επιστρέφει
κι ούτε ρωτά
μήπως τη γύρεψε ποτέ κανείς
Δεν απαντά
Η ελευθερία της χρόνο δεν έχει
Είναι καλά
Και ζει στον κόσμο της όπως κι εσείς
|
Έcho gemísi ti zoí mu me anáses
pu chrónia t’ aneveno kóntra ta skaliá
Ki anápsan éksafna i esthísis mu i páses
ke léo sto thánato tha fígo ap’ ti duliá
Ta mesiméria pu i kardiá stenachoriéte
pu káthe víma mu to vlépi oristikó
tis léo agápi mu i agápi den kratiéte
m’ éna tiléfono ki ekino viastikó
Den apantá
Den emfanízete den epistréfi
Ki ute rotá
Mípos tin girepsan den ine edó
Den apantá
i elefthería tis chróno den échi
ine kalá
ke zi ston kósmo tis to foritó
Έcho kremási sto balkóni mu éna astéri
tu oniru mu tus mágus na odigi
ki afti pu mésa mu me klidosan pios kséri
Bori sto pséma tus mia vólta na `chun vgi
Den apantá
den emfanízete den epistréfi
ki ute rotá
mípos ti girepse poté kanis
Den apantá
I elefthería tis chróno den échi
Ine kalá
Ke zi ston kósmo tis ópos ki esis
|
