Εσύ που είχες πάντα κάποιο λόγο να με κρίνεις
εσύ που δε με ένιωσες στιγμή
εσύ που πριν το θάνατο ζωή πήγες να γίνεις
εσύ που έγινες η αφορμή ν’ αλλάξω τη ζωή μου
να καίω την ψυχή μου να σ’ έχω κάθε νύχτα προσευχή
Δεν ήσουν η ψυχή μου δεν ήσουν η ζωή μου
σκοτάδι ήσουνα και φυλακή
δεν ήσουνα λιμάνι κι εκεί που είπα φτάνει
στην άστατη γυρίζω τη ζωή
Εσύ που ήσουν πάντοτε το άλφα και τ’ ωμέγα
κοντά σου είχα στηρίξει τη ζωή μου
σε ένα βράδυ έγινες σκοτάδι κι απειλή
βαρύ φορτίο μες στη λογική
ν’ αλλάξω τη ζωή μου
να καίω την ψυχή μου να σ’ έχω κάθε νύχτα προσευχή
|
Esí pu iches pánta kápio lógo na me krínis
esí pu de me énioses stigmí
esí pu prin to thánato zoí píges na ginis
esí pu égines i aformí n’ allákso ti zoí mu
na keo tin psichí mu na s’ écho káthe níchta prosefchí
Den ísun i psichí mu den ísun i zoí mu
skotádi ísuna ke filakí
den ísuna limáni ki eki pu ipa ftáni
stin ástati girízo ti zoí
Esí pu ísun pántote to álfa ke t’ oméga
kontá su icha stiríksi ti zoí mu
se éna vrádi égines skotádi ki apilí
varí fortío mes sti logikí
n’ allákso ti zoí mu
na keo tin psichí mu na s’ écho káthe níchta prosefchí
|